Hələ XVIII əsrdə heyranedici fakt – almaz və adi kömürün yanması zamanı karbon qazı alındığı müəyyən edilmişdir. Deməli, almaz və kömür eyni növ element atomlarından – karbondan ibarətdir. Alimlər müəyyən etdilər ki, kükürd də müxtəlif kristallar halında (plastik və kristallik) mövcud ola bilər. Sonralar fosforun ağ, qırmızı və qara kristallik formaları müəyyən edildi. Bütün bu misalları 1841-ci ildə İsveç kimyaçısı Yens Yakov Bertselius ümumiləşdirərək bu hadisəyə “allotropiya” adı verilməsini təklif etdi. Hazırda 400-dən çox allotropik şəkildəyişmə olan bəsit maddə mövcuddur.

Allotropik şəkildəyişmələrin mövcudluğunu əsaslandıran vahid səbəb yoxdur. Allotropiya hadisəsi əsasən iki səbəbdən baş verir:

1. Molekulda atomların sayının müxtəlif olması ilə;
2. Bəsit maddələrin kristal quruluşunun müxtəlifliyi ilə;

Lakin elə hallar olur ki, bu səbəblərin hər ikisi eyni anda allotropiyaya səbəb olur; məsələn almaz və fülleren (C60). Bəzən isə allotropiyaya kimyəvi əlaqələrin müxtəlifliyi səbəb olur: məsələn, α-karbin və β-karbin.

Allotropik modifikasiyaların molekulunda müxtəlif sayda atomlar olur – oksigen və ozondakı kimi (O₂ və O₃). Bu cür müxtəlif şəkildəyişmələr maye kükürd (S₈ və S₆) üçün də xarakterikdir. Lakin burada başqa fərq vardır. S8 molekulu altı kükürd atomunun xətti düzülmüş zənciridir. Allotropik şəkildəyişmələrə daha çox misal almaz, qrafit, karbin və fülleren göstərmək olar. Ən çox allotropik modifikasiya əmələ gətirən plutoniumdur.

1. ↑ M. Abbasov, S. Məşədibəyova, R. İbadov. Təbiət elmləri lüğəti, Bakı 2006, səh. 18
2. ^{[ölü keçid]}
3. . 2020-12-02 tarixində . İstifadə tarixi: 2013-10-17.