Sədr (Səfəvilər)

Sədr – Səfəvilərin Qaraqoyunlu və Ağqoyunlu dövlətlərindən irsən mənimsədikləri əyalət bürokratiyası vəzifələrindən biridir. Səfəvi dövlətində sədr dini idarəyə rəhbərlik edir, antifeodal bidətçi hərəkatların qarşısının alınması kökünün kəsilməsi, habelə hər yerdə şiəliyin mövqelərinin yayılması, möhkəmlənməsi üçün məsuliyyət daşıyırdı.

Ümumiyyətlə Səfəvi dövlətində ruhanilər böyük ayətullah, hüccətül-islam, qazı və müftidən, ibarət olub, mülki və şəri təhqiqatla onlar məşğul olurdular. Ayətullaha müctəhid-e əzəm (hökm vermək, qərar çıxarmaq hüququna malik olan ən nüfuzlu və böyük fəqih), yəni sədr deyirdilər. Bu söz isə ərəbcə olub, bədənin yuxarısı mənasını ifadə edir ki, biz bədənin bu hissəsinə qəlb deyirik. Ancaq ayrılıqda, daha doğrusu, ali rütbə, yüksək məqam və bir istilah kimi «sədrneşin», yəni sədr yerini tutan, yaxud məcazi mənada ən yüksək fəzada, göylərin yeddinci qatında qərar tutan «sidr» ağası kimi, ya da məclisdə başda oturan mənasını anladır.

Tarixi

I Şah İsmayıl Səfəvi dövlətini yaratdıqdan sonra ondan əvvəl bölgədə hökmranlıq edən Teymuri, Qaraqoyunlu və Ağqoyunlu dövlətlərindən ilham almış və onların dövlət quruluşu və divan sisteminə bənzər bir təşkilat yaratmışdı. Azərbaycan Səfəvilər səltənətinin qurucusu olan Şah İsmayılın dövlətinin hərbi-siyasi özülünü türk-qızılbaşlar təşkil edirdi.Dini və qəzai mövqelərə isə seyid, müctəhid, şeyxlər, üləmalar arasından seçilən şəxslər təyin edilirdi.Bu barədə İsgəndər bəy Münşi yazır:

“Bu vilayət nişanəli sülaləsində qayda bu cür idi ki, seyidləri və ruhaniləri himayə etmək, onların işlərinə cavabdeh olmaq, vəqflərin idarə olunması və şəriətin yayılması üçün vəsaitlərin xərclənməsi kimi öhdəliklər daşıyan sədarət vəzifəsi yüksək dərəcəli və pəhrizkar seyidlərdən savayı, digər bir kimsəyə tapşırılmazdı.”

Belə ki, Şah İsmayıl həm hərbi həm siyasi həm də dini məqamları bir yerdə cəmləmək, onları dövlət məqsədləri çərçivəsində istiqamətləndirmək və Səfəvi dövləti ərazisində şiələşdirmək siyasətini həyata keçirmək üçün sədarət vəzifəsini yaratdı. Bu vəzifəni ilk icra edən şəxs isə Şah İsmayıla səltənət tacını taxan Qadı Şəmsəddin Mövlana Lahıcı Gilani olmuşdur. Bu barədə Həsən bəy Rumlu “Əhsən ət-Təvarix” əsərində yazır:

“İllərlə Ağqoyunlu sultanlarına vəzirlik etmiş Əmir Şəmsəddin Zəkəriyya bu il İsgəndər şanlı xaqanın büsatını öpmək şərəfi ilə iftixar qazanıb başı uca oldu. Şahanə lütfkarlıq onun halına şamil olundu və ali divan vəzirliyi mənsəbi ona verildi. Sədarət isə Mövlana Şəmsəddin Gilaniyə həvalə edildi.”Şah Təhmasib dövrünün mühüm təzkirəçilərindən olan Sam Mirzə “Töhfeyi-Sami” təzkirəsində Qadı Şəmsəddin Gilaninin tərcümeyi-halına əsaslanaraq sədr vəzifəsinə təyin edilmək üçün insanlarda tələb olunan xüsusiyyətləri qeyd etmişdir. Mövlana Şəmsəddin indiki İranın şimalında Lahican bölgəsində anadan olmuş, Şah İsmayıl tərəfindən dövlətin sədarət vəzifəsinə təyin olunduqdan sonra şahzadələrin tərbiyəsi ilə məşğul olmuş, 90 yaşında vəfat etmişdir.

Şah İsmayılın hakimiyyəti dövründə sədrlər

Şah İsmayılın 24 illik hakimiyyəti müddətində 6 müxtəlif şəxs bu vəzifəni icra etmişdir. Bu şəxslərin adları bir çox Səfəvi dövrü mənbələrində zikr edilmişdir. Şah İsmayılın hakimiyyətinin ilk illərində, yəni h.907-ci (1501) ildə Qazi Şəmsəddin Gilani sədr təyin edilmişdi. H.909-cu (1503-1504) ildə dövlət şurasında qəbul edilən qərara əsasən Qazi Məhəmməd Kaşi sədrlik vəzifəsində Mövlana Şəmsəddin Gilani ilə şərik olur. Professor Zabil Bayramlı qeyd edir ki, sədr-i xassə və sədr-i ammə arasında ilk iş bölgüsü bu hadisədən sonra əmələ gəlib.H.915-ci (1509-1510) ildə Qazi Məhəmməd Kaşi əmarət ilə sədrlik vəzifəsini eyni vaxtda apararaq xalqa zülm edir, müxtəlif vasitələrlə müsəlmanların mallarını əllərindən alırdı. Yəzdə, Kaşana, Şiraza isə hakimlik edirdi. O, Kaşan şəhərinin əşrəf əyan və üləmalarından idi. Lakin seyid deyildi. Həmin ilin səfər ayında (may, 1509) Şah İsmayılın fərmanı ilə o, öldürülür və sədrlik vəzifəsi şəriksiz Mir Seyid Şərif Şiraziyə həvalə edilir.Onun bu vəzifəni şəriksiz idarə etməsinin səbəbi Şah İsmayılın bu vəzifəyə nüfuzlu və seçkin bir şəxsi gətirərək sədrlik məqamının əvvəlki etibarını bərpa etmək idi.Qazi Əhməd Qaffari yazır ki, Şah İsmayıl sədrlik vəzifəsini Mir Seyid Şərif ibn Tacəddinə verdiyi vaxtdan indiyə qədər həmin vəzifəyə yalnız seyidlər nəslindən olan şəxslər təyin olunur.Mir Seyid Şərif Şirazi bu vəzifəni iki dəfə icra etmişdir. İlk sədrlliyi 1510-1512-ci illərə təsadüf edir. Mənbələr yazır ki, o nüfuzu gücləndiyi üçün özünə yeni düşmənlər qazanmışdı ki, onlardan biri də etimad-üs-səltənə Mir Nəcməddin Məsudi Sani idi. Lakin Mir Seyid Şərif Şirazi taleyinin Qazi Məhəmməd Kaşi kimi olacağından qorxuya düşüb, Nəcməddin Sani ilə ixtilafa girməmək üçün bu vəzifədən istefa etdi. Onu istefasından sonra bu vəzifəyə kimin təyin edildiyi barədə mənbələrdə müxtəlif fikirlər mövcuddur. Bir çox qaynaq Mir Seyid Şərif Şirazidən sonra Seyid Əmir Zahirəddin Abdülbaki Yəzdinin təyinatı barədə həmfikir olsa da, İsgəndər bəy Münşi “Tarix-i Aləmara-yi Abbasi” əsərində bu şəxsin Mir Cəmaləddin Astrabadi olduğunu qeyd edir.Seyid Əmir Zahirəddin Abdülbaki Yəzdi 1512-ci ildə sədr təyin edilmiş, qısa müddətdə şahın etimadını qazanaraq sədrliklə yanaşı vəkil vəzifəsinin icrası da ona tapşırılmışdı. 1514-cü ildə Əmir Nəcməddin Saninin ölümündən sonra isə sədrlikdən azad edilib vəzir və əmir əl-üməra vəzifəsinə təyin edilmişdir.Mir Seyid Şərif Şirazi ikinci dəfə 919-cu hicri/1514-cü ildə Seyid Əmir Zəhirəddin Əbdülbaki Yəzdinin vəzir və əmirül-üməra təyin olunmasından sonra boş qalan sədr vəzifəsinə təyin edildi.Hicri 921/m.1514-cü ildə Çaldıran düzündə Osmanlı İmperiyası ilə Səfəvi imperiyası arasında baş verən döyüşdə Mir Seyid Şərif Şirazi ordu komandanı kimi döyüş meydanında idi. O bu döyüşdə vəfat etmişdir.

Əbdi bəy Şirazi “Təkmilətül-əxbar” əsərində Çaldıran döyüşündən sonra sədarət məqamının Seyid Abdullah Laleyi Təbriziyə, az müddət sonra isə şiəliyinə şübhə olmayan Mir Cəmaləddin Məhəmməd Şirəngi Astrabadiyə verildiyini yazır.Seyid Abdullah Laləyi Azərbaycanın böyük seyidlərindən, alimlərindən biridir. Sünni Zəhəbiyə firqəsinə mənsubdur. Atası Nizaməddin Əhməd Laleyi Ağqoyunlu Uzun Həsən dövründə Azərbaycanda nüfuzlu şəxslərdən biri idi.H.930-cu (1524) ildə sədrlik vəzifəsi yenidən şərikli halda Mir Qəvaməddin Hüseyin Nəqib İsfahani ilə Əmir Cəmaləddin Məhəmməd Astrabadiyə tapşırılır.Cəmaləddin Məhəmməd Astrabadi, H. 931/M. O, 1525-ci ildə vəfat edənə qədər təxminən on bir il sədr kimi xidmət etmişdir. Onun sədrliyi Şah İsmayılın hakimiyyətinin son illəri ilə Şah Təhmasibin hakimiyyətinin ilk illərini əhatə edir.

Şah Təhmasibin hakimiyyəti dövründə sədrlər

İstinadlar

  1. . səh. 164
  2. . səh. 32
  3. . səh. 312
  4. . səh. 314
  5. . səh. 371
  6. . səh. 51
  7. . səh. 40
  8. . səh. 388
  9. ↑ . səh. 172
  10. . səh. 29
  11. . səh. 35
  12. . səh. 37
  13. ↑ . səh. 450
  14. . səh. 39
  15. . səh. 40
  16. . səh. 41
  17. . səh. 36
  18. . səh. 44
  19. . səh. 173

Mənbə

  • Əfəndiyev, Oqtay. Образавание Азербайджанского государства Сефевидов в начале XVI века (rus). Bakı. 1961.
  • Rumlu, Həsən bəy. (az.). Bakı: Uzanlar. 2017. ISBN 978-605-030-641-5.
  • Münşi, İsgəndər bəy. (PDF) (az.). I. Bakı: «Təhsil» nəşriyyatı. 2009.
  • Bayramlı, Zabil Həsrət oğlu. AZƏRBAYCAN SƏFƏVİ DÖVLƏTİNİN QURULUŞU VƏ İDARƏ OLUNMASINDA TÜRK QIZILBAŞ ƏYANLARININ ROLU (az.). Bakı: «AVROPA» nəşriyyatı. 2015.
  • Vəliyeva, Zülfiyyə. Səfəvi Dövlət Təşkilatı (Təzkirətül-Mülükə əsasən) (türk). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. 2007.
  • Səfəvi, Sam Mirzə. Təzkirə-yi Töhfə-yi Sami (fars). Tehran: Neşr-i İlmî. 1369.
  • Şirazi, Xacə Zeynalabidin Əli Əbdi bəy. (PDF) (az.). Bakı: Elm. 1996. ISBN 5-8066-0436-5.
  • Ateş, Tansu. SAFEVİ DEVLETİNDE SADÂRET VE SADRLAR (türk). Ankara: T.C.ANKARA YILDIRIM BEYAZIT ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ. 2023.

Həmçinin bax

Mənbə — ""

Informasiya Melumat Axtar

Anarim.Az

Sayt Rehberliyi ile Elaqe

Saytdan Istifade Qaydalari

Anarim.Az 2004-2023