Məntiq (yun. λογική) — "mülahizələr haqqında elm", "fikirlərdə və fəaliyyətdə əlaqələr haqqında elm" — məntiqi dillə intellekt dərketmənin qanunları, metodları və formaları haqqında elmdir. Məntiq haqqında biliklər təfəkkürlə alındığından, o düzgün təfəkkür haqqında elm kimi də götürülə bilər. Eyni zamanda məntiq təsdiq və ya təkzib metodları haqqında elm kimi də qəbul edilə bilər. Məntiq qazanılmış təcrübə və dərketmə vasitəsilə həqiqətin əldə edilməsi elmi də adlandırılır.
Məntiq elminin inkişafında Aristotel və Qottlob Fregenin rolu böyükdür. Məntiq əsas olaraq iki hissəyə bölünür. Ənənəvi məntiq üzərində qurulmuş Formal məntiq və formal məntiq üzərində qurulmuş Riyazi məntiq.
Məntiq bütün elmlərin instrumenti kimi götürülür.
Məntiqin məzmunu
Klassik məntiqi nəzəriyyə xüsusi dildə izah edilir, maddi nümunələrlə mülahizə irəli sürülür. Orada səhvlər üzərində nəzarət hələ qurulmayıb, miqyaslı düşüncə tam formalaşmayıb, təsvirlərin məhdudiyyət xətti işlənməyib və s.
Ancaq bununla belə düzgün mülahizə yürütmək mədəniyyəti məntiq elminə qədər də yarana bilmişdi. , , , və s. hər bir insan tərəfindən fikir dünyasında özündən asılı olmadan və müvafiq səhvlərlə baş verir. Buna görə də bəziləri belə hesab edir ki, şəxsi təfəkkür təbii prosesdir və analizə ehtiyac yoxdur. Hesab edilir ki, danışıq — təfəkkürürün özü deməkdir.
Təfəkkür isə sadəcə olaraq məntiqi ardıcıllıq deyildir. İstənilən məsələnin həllində hər şey vacib ola bilir : ardıcıllıq, təsadüf, intiusiya, emosiya, şəxsi təcrübə, dünyanı dərketmə miqyası və s.
Məntiqin əsas vəzifəsi bütün dövrlərdə eyni olubdur :nəticə çıxartmaq mümkün olan hər şeyi tətbiq və analiz etmək. Bununla belə, hesab edilir ki, nəticə obyektin məzmunundan deyil, onu tətdiq metodlarından birbaşa asılıdır. Ona görə də tətqiqat metodlarını rəngarəngliyi və subyektiv baxışların çoxluğu arzuolunandır.
Məntiqin konkret sahələri bütün tarix boyu tədricən dəyişilmişdir.
Digər elmlərə münasibəti
Tarixən məntiq fəlsəfənin bir hissəsi kimi öyrənilib. Hal-hazırda o müstəqil bir elm kimi qəbul olunur. Həmçinin riyaziyyat və informatikanın bir hissəsi kimi də öyrənilir.
Məntiq elminin əsas anlayışları
Ədəbiyyat
- Nuel Belnap, (1977). "A useful four-valued logic". In Dunn & Eppstein, Modern uses of multiple-valued logic. Reidel: Boston.
- Józef Maria Bocheński (1959). A précis of mathematical logic. Translated from the French and German editions by Otto Bird. D. Reidel, Dordrecht, South Holland.
- Józef Maria Bocheński, (1970). A history of formal logic. 2nd Edition. Translated and edited from the German edition by Ivo Thomas. Chelsea Publishing, New York.
- Cohen, R. S, and Wartofsky, M. W. (1974). Logical and Epistemological Studies in Contemporary Physics. Boston Studies in the Philosophy of Science. D. Reidel Publishing Company: Dordrecht, Netherlands. ISBN 90-277-0377-9.
- Finkelstein, D. (1969). "Matter, Space, and Logic". in R. S. Cohen and M. W. Wartofsky (eds. 1974).
- Dov Gabbay, and Guenthner, F. (eds., 2001–2005). Handbook of Philosophical Logic. 13 vols., 2nd edition. Kluwer Publishers: Dordrecht.
- David Hilbert, and Wilhelm Ackermann, (1928). Grundzüge der theoretischen Logik (Principles of Mathematical Logic). Springer-Verlag.
- Susan Haack, (1996). Deviant Logic, Fuzzy Logic: Beyond the Formalism, University of Chicago Press.
- Wilfred Hodges, (2001). Logic. An introduction to Elementary Logic, Penguin Books.
- Hofweber, T., (2004), . Stanford Encyclopedia of Philosophy. Edward N. Zalta (ed.).
- Hughes, R. I. G., (1993, ed.). A Philosophical Companion to First-Order Logic. Hackett Publishing.
- William Kneale (logician), and Kneale, Martha, (1962). The Development of Logic. Oxford University Press, London, UK.
- Mendelson, Elliott, (1964). Introduction to Mathematical Logic. Wadsworth & Brooks/Cole Advanced Books & Software: Monterey, Calif.
- Barry Smith (ontologist), (1989). "Logic and the Sachverhalt". The Monist 72(1):52–69.
- Alfred North Whitehead and Bertrand Russell, (1910). Principia Mathematica. Cambridge University Press: Cambridge, England.
- Гетманова А. Д. 2010-04-25 at the Wayback Machine. — М.: Владос, 1995. — 303 с. — ISBN 5-87065-009-7
- 2010-03-26 at the Wayback Machine. — М.: Наука, 1975. — 720 с.
- на сайте Руниверс
- Ивлев Ю. В. Учебник логики: Семестровый курс: Учебник. — М.: Дело, 2003. — 208 с — ISBN 5-7749-0317-6
- Бочаров В. А., . Основы логики: Учебник. — М.: ИНФРА-М, 2001. — 296 с. — ISBN 5-16-000496-3
- Ивин А. А. Логика: Учебное пособие. — Изд. 2-е. — М.: Знание, 1998. — (; )
- Ивин А. А., Никифоров А. Л. — М.: Туманит, ВЛАДОС, 1997. — 384 с — ISBN 5-691-00099-3.
- Горский, Дмитрий Павлович — Изд. 3-е. — М.: Учпедгиз, 1961. — 160 с.
- Челпанов, Георгий Иванович . — М., 1994.
- И. Я. Чупахина, Бродский, Иосиф Нусимович. Л, ЛГУ, 1977,
